Reisverslag Papoeareis

Reisverslag Papoeareis door Jack & Inge en Samuel (zoon) van der Tang van 4 tot 21 mei 2016

Shalom,

Tijdens het Loofhuttenfeest 2015 in Israël in Jeruzalem ontmoette ik ds. Marthen Su, oprichter en leider van de ‘Sion Kids’ in Papoea. Hij nodigde mij uit om naar Papoea te komen om te spreken op een Israël-conferentie. Aanvankelijk dacht ik; waarom zou ik naar Papoea toe moeten gaan? Maar ik bracht deze vraag toch in gebed bij de Heer en geheel tegen mijn verwachting in, begon de Heer dit verzoek te bevestigen en ook te benadrukken dat het ook om verzoening moest gaan. Intussen hebben we een reis meegemaakt die een grote indruk op ons heeft gemaakt.

In dit verslag wil ik u graag op de hoogte brengen van de verzoeningsdienst die heeft plaatsgevonden op 11 mei in de ochtend. Het was aan het begin van een 4-daagse Israël-conferentie in Jayapura (voormalig Hollandia). Papoea’s uit heel Papoea waren gekomen met vliegtuigen en schepen. Meer dan 3.000 waren aanwezig en op de 4^e dag hebben zelfs meer dan 5.000 personen deelgenomen aan de Israël-mars.

In verband met de verzoeningsdienst zijn we maandagavond bij de leider van de Sion Kids, Marthen Su, thuis geweest. Daar hebben we gegeten en uitgebreid over de verzoening gesproken. Hij wilde toch dat er een schriftelijke verklaring kwam. In eerder overleg was daarvan afgezien vanwege veiligheidsredenen. De veiligheidsdiensten van Indonesië hielden alles streng in de gaten en ik hoorde dat er continu overleg was met hen tijdens de conferentie.

In het gesprek heb ik verteld dat ik niet alleen met mijn woorden, maar ook in daden wilde tonen dat het mij (ons) serieus was wat de verzoening betreft. Ik deelde toen dat ik het liefst de voeten zou willen wassen van iedereen op de conferentie die niet kon of wilde vergeven. Maar Marthen Su stelde voor om alleen van een aantal leiders de voeten te wassen.

Het volgende hebben we op deze avond afgesproken:

Verzoening, het toespreken en het vragen om vergeving.
Het wassen van de voeten van diverse leiders.
Het ondertekenen van de verklaring die nog in elkaar gezet moest worden.
Het overhandigen van 12 banieren die we hadden meegenomen als een geschenk. Op de banieren stonden de verschillende Hebreeuwse namen van God.

Aanvang van de conferentie
De eerste dag begon met diverse plechtigheden. Zo kwam de burgemeester en moest er exact om 09.00 uur worden begonnen. Hij werd gehuldigd en kreeg allerlei geschenken en lofgezang van Marthen Su. De burgemeester heeft mij en een Indonesische spreker gehuldigd door ons een hoofdtooi met de paradijsvogel op te zetten. Deze hoofdtooi mag ik houden. Inge kreeg een mooie tas overhandigd met schelpen en veren en Samuel kreeg twee t-shirts met Papoea erop. Zelf heb ik de burgemeester de vlag van Jeruzalem overhandigd. Ik voelde me zeer vereerd. Iedereen was aan het fotograferen.

Na wat dans en zang kon ik dan eindelijk beginnen met de verzoening. Ik stond op een geweldig groot podium in een sporthal, afgeladen met Papoea’s. In mijn verzoeningsoproep heb ik eerst verteld hoe God mij naar Papoea gebracht had in de aanloop van het Congres (2017) in Den Haag wat wij aan het organiseren zijn met Pillar of Fire en hoe ik vanuit Mattheus 5 bepaald was om vergeving te vragen aan de Papoea’s.

Mattheus 5 ²³ Als u dan uw gave op het altaar offert en u zich daar herinnert dat uw broeder iets tegen u heeft, ²⁴ laat uw gave daar bij het altaar achter en ga heen, verzoen u eerst met uw broeder en kom dan terug en offer uw gave.

Ik heb verteld over de gesprekken met allerlei leiders, met de stichting Boete en Verzoening, met leiders van de Papoea’s en dat ik daar o.a. stond namens vrijwel alle Israël-organisaties. Ook uitgelegd dat ik niet namens de politiek daar ben en dat verzoening alleen mogelijk is door het offer van Jezus. Ik heb daarna o.a. gesproken uit 2 Cor. 5 en uitgelegd hoe belangrijk het was dat er verzoening moet zijn. Daarnaast heb ik gesproken uit 2 Samuel 21, de driejarige hongersnood. Steeds weer confronteerde ik de mensen met het feit dat het tijd was dat het oude moest worden afgesloten zodat God een nieuwe deur kon gaan openen. Ik kreeg steeds veel bijval vanuit de zaal.

Toen ik begon met mijn toespraak dat ik uitgezegend was en kwam namens 50 Israël-organisaties, verschillende kerken en organisaties die met Israël verbonden waren en dat we verlangen hadden tot verzoening, ontstond er groot gejuich. Ik hoefde geen moment te twijfelen dat men massaal hiernaar had verlangd. Ik raakte er even emotioneel van. Toen ik uitgebreid mijn inleiding had gedaan en uitgelegd dat verzoening een Bijbelse opdracht is en alleen kan door het bloed van Jezus Christus, ontstond er weer massaal bijval. Ik vroeg de mensen in de hal om te gaan staan. Toen iedereen stond, knielde ik neer en vroeg mondeling vergeving (de schriftelijke verklaring was toch niet doorgegaan vanwege veiligheidsrisico). Omdat ik mondeling sprak en een kladje bij mij had (in de strekking zoals we hadden besproken met Marthen Su) weet ik niet of de tekst letterlijk 100% overeenkomt met wat ik nu opschrijf, maar dit zijn wel inhoudelijk de 4 zaken zoals genoemd.

Wilt u ons, Nederlanders, vergeven omdat wij als Nederland Papoea in de steek hebben gelaten? Ondanks alle beloftes die ons land heeft gedaan?
Wilt u ons, Nederlanders, vergeven dat wij in de Verenigde Naties niet voor Papoea zijn opgekomen en hebben gezwegen?
Wilt u ons, Nederlanders, vergeven dat wij u het evangelie hebben verkondigd maar gezondigd hebben door u niet te vertellen over Israël en het Joodse volk?
Wilt u ons, Nederlanders, vergeven voor elke andere zonde die wij u misdaan hebben?

Bij vraag 1 en 2 ontstond een geweldig gejuich. Ik kreeg de indruk vooral bij de opmerking inzake de VN, dat er veel reactie kwam. Toen ik afsloot met de vraag: ‘wilt u ons vergeven met wat wij u hebben aangedaan?’ ontstond er een luid gejuich. Ja, ze wilden ons vergeven dat was overduidelijk. Daarna heb ik de voeten gewassen van 8 leiders. Deze personen werden door Marthen Su aangewezen.

Het was voor mij de allereerste keer dat ik dit deed en dan ook nog eens voor zo’n mensenmassa. Een aantal Papoea’s huilden intens en bij drie heb ik gevraagd of ze erg veel pijn hadden. Ja knikten ze, want van het huilen konden ze niet spreken. Ik heb dus hun voeten gewassen en daarna de voeten vastgehouden en voor hen gebeden en opnieuw gevraagd of ze mij (Nederland) konden vergeven. Ik zag dat het voor de drie Papoea’s echt heel diep zat en ze een wilsbeslissing namen om te vergeven. Ik werd zeer emotioneel bij deze drie mensen en voelde als het ware de pijn in mijn lichaam.

Velen waren van de tribunes afgekomen en naar voren gekomen om te kijken. Een Nederlander in een donkerblauw pak met stropdas (en hoofdtooi) die de voeten aan het wassen was van hun leiders. Van mijn vertaler hoorde ik dat er honderden Papoea’s aan het huilen waren, maar omdat ik met mijn rug naar de mensen zat, heb ik niets gezien. Marthen Su had de banieren al opgehangen in de zaal en die konden we dus niet meer officieel overhandigen op het podium maar we hebben hierna de banieren aangewezen en uitgelegd wat er op stond.

Daarna werd de verzoening officieel afgesloten en toen ontstond er een massaal feest, dat was ongelooflijk. Wat hebben wij met de Papoea’s gedanst. En terugkijkend hebben we zo’n feest niet meer gehad tijdens de conferentie en weten we nu dat het volledig te maken had met de verzoening die plaats gevonden had. Maar echt reacties verder kregen we die dag niet op de verzoening.

Hierbij de link waar jullie er iets van kunnen zien.

De volgende dag spraken we tijdens de lunch met Ine Knoop of zij reacties had gehad op de verzoening en ze zei ja. Het had een grote impact gehad. Maar niemand had iets gezegd tegen mij persoonlijk. Totdat gelijk hierna een vrouw naar mij toe kwam en vertelde dat ze de Nederlanders gehaat had, maar na de verzoening kon vergeven. Halleluja! Ook ’s avonds kwamen er mensen naar ons toe dat ze zo dankbaar waren met de verzoening. Dit was nog nooit gebeurd in Papoea, vertelde een oudere Papoea en hij was zo dankbaar dat hij dit nu kon afsluiten. Toen Marthen Su vroeg of ik de 2^e dag wilde afsluiten met de zegen, besloot ik brutaal te zijn. Ik wilde naar jullie namelijk laten weten over de reactie op de dienst van verzoening.

Dus heb ik gewoon gevraagd aan de mensen in de samenkomst om te reageren. Ik vroeg ze om hun hand op te steken als voor hen de dienst van verzoening belangrijk was geweest. Ik weet natuurlijk niet exact hoeveel, maar het leek wel of iedereen reageerde. Ja de verzoening was zeer belangrijk en wij geloven dat er zegen op rust. Hoe het zal uitwerken dat weten we nog niet, maar dat is niet aan ons. Maar de dagen erna kwamen er steeds mensen naar ons toe om ons te bedanken voor de verzoeningsdienst. Elke avond hadden we bezoek in het hotel en ook leiders kwamen ons persoonlijk danken hiervoor en toen pas realiseerden we ons hoe belangrijk dit geweest is.

Tot zover even dit verslag.

Ik heb daar mede namens u mogen staan en ben dankbaar dat we als Israëlplatform een daad van verzoening mochten doen en tot zegen mogen zijn. Er valt nog veel meer te vertellen, maar ik laat het nu even hierbij. Nogmaals mijn dank om dit mede namens u te mogen doen.

Gods zegen,

Jack – en mede namens mijn vrouw Inge en onze zoon Samuel – van der Tang